Welkom Nieuws Onze Acties Evaluatie 2021 Doe Mee

STOPafvalwaterTWENTE © 2023

info@STOPafvalwaterTWENTE.nl

Lekkages in injectiebuizen








































































Er zijn hieronder 4 tekeningen gegeven van verschillende putten (ROW2, ROW4, ROW5 en ROW7) (gebasseerd op grond van gegevens van nlog.nl van de aardlagen) waar de injectiebuizen (volgens de gegevens uit de caliper-rapporten) naast zijn gezet.


Er is een overzichtstekening van de twee putten aan de Tramweg in Rossum (ROW2). In deze tekeningen kun je zien, dat er geen regelmatige controle mogelijk is van de injectiebuzen.


Door het ontdekken van een vervorming in de binnenbuis en een breuk in de buitenbuis van ROW2 tussen 2018 en 2021 blijkt dat de risico’s van het injecteren van afvalwater in Twente meer dan reëel zijn. Eenzelfde breuk bij de andere drie putten (ROW4, ROW5 en ROW7) zou niet door de caliper-metingen, noch door drukmeting tussen de binnen- en buitenbuis ontdekt zijn. De controle heeft (net als de controle door de drukmeting) namelijk alleen betrekking op plaatsen waar een dubbele verbuizing aanwezig is. Deze dubbele verbuizing ontbreekt in de laatste paar honderd meter van deze overgebleven putten, juist daar waar de zout- en kalklagen van de gasvelden zich bevinden.

Wij hebben begrepen, dat juist de dubbele verbuizing en de daarmee samenhangende mogelijkheden tot controle van de corrosie van belang zijn om de integriteit van de putten te borgen.


De door de NAM genoemde oorzaak van de breuk is zout-kruip, waardoor de buitenbuis met zeer grote zijdelingse kracht verschoven wordt. De stijve anhydrietlaag laat de verschuiving niet toe, waardoor de buis breekt. We weten niet hoe de situatie bij de andere buizen is.

Daarnaast valt op dat de binnenbuis na de packer nog een tiental meters doorloopt. Er onstaat dan stilstaand water, waar micro-organismen zich gemakkelijk kunnen onwikkelen. Dat zou beter anders kunnen.



























































































































































































De Caliper rapporten kunt u hieronder vinden:


           

ROW2

ROW4

ROW5

Afvalwater, zout en de CE methode


Het grootste olieveld van West-Europa ligt onder Schoonebeek in Drenthe. De olie wordt  gewonnen met behulp van stoom oder hoge druk. Het productiewater wordt geloosd in de voormalige gasvelden in Twente.

De veiligheid wordt volgens de NAM gewaarborgd doordat het gas door de metersdikke zoutlagen al miljoenen jaren op zijn plaats is gehouden. Men houdt echter geen rekening met de oplosbaarheid van datzelfde zout in het geïnjecteerde water. Er liggen tussen het water en het zout dunne onoplosbare anhydrietlagen, die een fragiele schil vormen tussen het goed oplosbare zout en het  geïnjecteerde water uit Schoonebeek.

In de ondergrond kun je niet kijken. De veiligheid van de injectie wordt in beeld gebracht aan de hand van modellen. Steeds weer blijken die modellen niet helemaal te kloppen. Niet voorspelde effecten van de mijnbouw in Nederland (Groningen, Limburg) en de VS leiden dan tot  aanpassingen van die modellen, maar voor de NAM blijkbaar niet tot voorzichtigheid ten aanzien van de voorspellende waarde van die modellen.


Risico's worden gekwantificeerd aan de hand van de kans op een gebeurtenis en het effect dat zij teweegbrengen. "Risico = kans * effect". Daarbij hoort zeker nog de "waardering" van dat effect (het verlies van je huis kun je uitdrukken in een som geld, maar het verlies van je woonplaats heeft ook een duidelijk emotionele waarde).


Het kans element kan bij veel industriële activiteiten worden ingevuld uit ervaring. Bij nieuwe activiteiten (b.v. gaswinning in een nieuw gebied of injectie van productiewater in de diepe ondergrond) zijn die gegevens niet beschikbaar. Wiskundige modellen zijn op die punten slechts heel beperkt bruikbaar en de resultaten zijn heel sterk afhankelijk van aannames. In deze gevallen rust er een grote verantwoordelijkheid op de vergunningverlener.

Het effect van de gebeurtenis is ondermeer afhankelijk van de snelheid waarmee men een onvoorziene gebeurtenis ontdekt. In de diepe ondergrond kan men niet eenvoudig kijken. Dit bleek bij de niet ontdekte jarenlange lekkage in Emlichheim, waar miljoenen liters water in de bodem zijn gestroomd. Ook nu weer is dit duidelijk bij de breuk van ROW2. Eenzelfde gebeurtenis kan ook plaatsvinden in de overige in gebruik zijnde putten. Deze worden slechts eenmaal in de drie a vijf jaar op een vergelijkbare gebeurtenis gecontroleerd.


Een risicobeoordeling is per definitie subjectief. De risico’s worden vanuit ieders eigen vooringenomenheid onvermijdelijk naar eigen inzicht ingeschat en gewaardeerd, ook door deskundigen (Coping with Complexity, Uncertainty and Ambiguity in Risk Governance: A Synthesis - Ortwin Renn, Andreas Klinke, Marjolein van Asselt).**

Een kans op een ongeluk benoemen is één -  het effect van het risico waarderen is net zo belangrijk. Wanneer op grond van modellen een kans op bodembeweging of waterverontreiniging door lekkage kwalitatief wordt ingeschat door een technicus van van RoyalHaskoning zal deze ingenieur aan het effect een andere waarde toekennen dan een betrokken bewoner van Twente.

De gebeurtenissen in Groningen en elders en de ingewikkelde afhandeling van de schades versterken het gevoel van onveiligheid.

De vergunningverlener (en economisch belanghebbende) zou zich wat ons betreft ook moeten uitspreken over hoe en door wie de slachtoffers van een ongewenst effect van de betreffende activiteit schadeloos worden gesteld (testcase: schade gaswinning Groningen). In dit soort gevallen is het betrekken van bewoners bij de eindafweging noodzakelijk en van groot belang.


** Twee voorbeelden:




RIVM - Nuchter omgaan met risico’s